Mam nadzieję, że większości z nas uda się wyjechać na łono natury na wymarzony wypoczynek. Kto wie, czy tegoroczna kwarantanna podróżnicza nie przyczyni się do większego zachwytu nad rodzimymi krajobrazami i przygodami za przysłowiową miedzą. Oby inspiracji nie zabrakło. Bo przecież to, co może nas ograniczyć, jest tylko w naszych głowach.

My inspirację znaleźliśmy w pewnej lekturze. Widzę właśnie, jak dzieci siedząc na tarasie, z zainteresowaniem przeglądają przepięknie wydaną książkę Doba na oceanie. Jak przepłynąć Atlantyk kajakiem? Atlantyku pewnie w tym sezonie nie uświadczymy, ale kajak? Można się wybrać choćby nad najbliższą rzekę. Po książkę sięgają dzieci w różnym wieku, zagłębiając się w niej z magnetyczną ciekawością. Kolejnego dnia tworzony jest szczegółowy projekt katamaranu w skali, łącznie z obliczoną wypornością przez nastolatka, jego młodsza siostra spisuje listy potrzebnych rzeczy na biwak survivalowy dla trzech rodzin wielodzietnych (w co myśmy się wkopali!), a najmłodszych rozpiera ciekawość, co niesie fala oceaniczna i czy można wirtualnie zanurkować w wodach Atlantyku, zaś wieczorem, podczas kąpieli próbujemy wyobrazić sobie kajak na oceanie, puszczając łupinkę orzeszka pistacjowego na wyjątkowo wzburzonej wodzie z nurkującymi wielorybami.

Nie straszna więc kwarantanna, jeśli jedna książka potrafi rozhulać wody wyobraźni.

Dawno nie trzymałam w ręku tak pięknie zaprojektowanej pozycji skierowanej do młodego czytelnika. To wielka przyjemność ją wertować, zanurzyć się i dać ponieść lekkiemu kołysaniu, bo przecież rzecz się ma o wyprawie przez ocean. Zacznę od nieziemskich ilustracji Bartłomieja Ignaciuka, bo to one niosą treść. Są niezwykłe pod względem graficznym: w klimacie linorytu, konsekwentnie utrzymane w czarno-błękitno-białej kolorystyce. Agata Loth-Ignaciuk ubrała historię niezwykłej wyprawy w ramy wypunktowanego reportażu. To nie dziennik pokładowy ani opowieść – to jakby karty tworzące olbrzymią mapę ukazującą cały proces i przebieg tej skomplikowanej, pełnej niespodzianek, nietypowej podróży.

Bohaterem książki jest Aleksander Doba – polski podróżnik, kajakarz. Jako pierwszy człowiek w historii samotnie przepłynął Ocean Atlantycki z kontynentu na kontynent o własnych siłach na największym kajaku zbudowanym specjalnie na tę okazję. Trudno sobie wyobrazić takie przedsięwzięcie. Włos na głowie się jeży, gdy myślę o czyhających niebezpieczeństwach. Sukces zbudowany na trzyletnich przygotowaniach, a następnie na każdym uderzeniu wiosła. Autorka skrupulatnie, szczegółowo, bez lania wody opisała przygody Doby i Olo (tak nazywa się... kajak). I choć na pierwszy rzut oka treści nie ma wiele, to z każdą kolejną kartą zdobywamy coraz więcej informacji: od projektu nietypowego kajaka przez codzienne dylematy samotnego podróżnika (menu środkowooceaniczne, toaleta, filtrowanie wody pitnej czy gimnastyka na bujającej się nieustannie siedmiometrowej łupinie) po najniebezpieczniejsze doświadczenia (napad bandytów, uniknięcie stratowania przez olbrzymi kontenerowiec lub szalejące sztormy).

Młody czytelnik pozna tajemnice podwodnych gór, rowów, prądów morskich. Dowie się, czym jest fartuch kajakowy, dryfkotwa, pławka dymna czy liofilizacja. Ale znajdzie także bardzo praktyczne rady: jak się spakować na długą podróż z małym bagażem, jak zachować się na wodzie niezależnie od prognozy pogody. A przede wszystkim pomiędzy słowami można wyczytać, jak nie poddawać się w realizacji osobistych marzeń. Marzyć, wierzyć, walczyć i codziennie uczciwie pracować.