Nie czekaj!
Właściwa chwila nigdy nie nadchodzi.
Zacznij natychmiast – tu i teraz.
Posługuj się narzędziami, jakie masz pod ręką,
A lepsze znajdziesz w trakcie pracy.
N. Hill
Gdybyśmy tylko mieli cierpliwość gąsienicy, która czeka w kokonie na przemianę w motyla! Gdybyśmy tylko mieli zaufanie nowo narodzonego dziecka! Albo gdybyśmy potrafili odpuszczać z mądrością jesiennych myśli, wtedy z pewnością wszystko byłoby prostsze (E. Snel, Spokój i uważność żabki ). Ale jest tyle rzeczy, które chcemy zmienić, zaplanować. Pragniemy, żeby było lepiej, bezpieczniej, ładniej, łatwiej albo po prostu tak jak dawniej. Rozczarowanie, strach, smutek, samotność, że nigdy nie będziemy dość dobrzy. Wszystkie te uczucia każdy z nas zna. W takich momentach warto zwrócić uwagę, czy tą główną rolę odgrywa pragnienie czy potrzeba. Głębokie życzenie, żeby było inaczej, niż jest teraz. Życzenia i potrzeby są bardzo ważne. One są pierwszym krokiem w kierunku lepszego świata, bezpieczniejszego miejsca i lepszego zdrowia. Są one zupełnie normalne, ale są też trudne. Wciąż wskazują na to, czego nie mamy. Jak można sobie z nimi poradzić bez nadmiernego skupiania się na tym, co bym chciał, a czego mi jeszcze brakuje?
O co chodzi z pragnieniami i potrzebami?
W wielu przypadkach wszystko da się osiągnąć poprzez działanie – ciężką pracę, intensywne ćwiczenia, mądrą dietę, naukę. Robiąc coś, osiągamy cel, ale co zrobić z realizacją pragnień, na które nie mamy wpływu? Są takie sytuacje, kiedy pomimo największych starań nic nie można zrobić. Czy można cokolwiek zrobić, gdy bardzo czegoś pragniemy, chcemy, żeby coś szło po naszej myśli, a tymczasem sprawy układają się wręcz odwrotnie? Tak! Zawsze można zmienić swoje podejście do danej sytuacji i tym sposobem zmienić kierunek w planowaniu swojej ścieżki. Zastanów się, czy twoje pragnienie zaspokaja potrzebę czy zachciankę?
Stwórz konkretny plan spełnienia Twojego pragnienia
i bez względu na to, czy jesteś gotów działać, czy nie,
natychmiast zacznij wprowadzać go w życie.
N. Hill
Jak stworzyć plan? Uczmy siebie i swoje dzieci zaczynać od wytyczania celów i zapisywania ich. Podczas jednego ze szkoleń, którego byłam uczestnikiem, wykładowca powiedział, że chcąc zmotywować swoich uczniów do pracy, zadał im pytanie: Czy chcesz to robić? Brzmi kontrowersyjnie, ale kiedy odejdziemy od pewnego schematu myślenia, zdamy sobie sprawę, jaką moc ma to pytanie. Jest ono ważne, bowiem zaczyna kształtować w dzieciach kierunek i chęć osiągania zamierzonych działań. Uczy je podejmowania decyzji i wyciągania wniosków. Każda decyzja tworzy pewien scenariusz w naszym życiu. Jeśli chcemy nabyć umiejętność planowania, pytajmy się, czy naprawdę tego chcemy. I działajmy! Oprócz pytania ważnym elementem jest wizualizacja celu – wyobrażenie celu już osiągniętego. Pewna sześcioletnia dziewczynka dostała na urodziny rower. Ku kompletnemu zdziwieniu rodziców pewnie na niego wsiadła i bez problemu pojechała przed siebie. Na pytanie, w jaki sposób tak szybko się tego nauczyła, odpowiedziała: „Cały czas sobie to wyobrażałam. Wiedziałam, że potrafię” (E. Snel, Uważność i spokój żabki ). Używając świadomie wewnętrznych obrazów, wyciągamy od siebie i naszych dzieci na zewnątrz swoje ukryte cechy. Chodzi o tworzenie obrazów wykonywanych czynności, dzięki którym łatwiej będzie nam wykonywać zadanie, które chcemy zrealizować. Czynności nawykowe wykonywane są odruchowo, a nasz mózg funkcjonuje w ten sposób, że czynności powtarzane wzmacniają związane z nimi obwody mózgowe.
Zawsze można zmienić swoje podejście do danej sytuacji i tym sposobem zmienić kierunek w planowaniu swojej ścieżki. Zastanów się, czy twoje pragnienie zaspokaja potrzebę czy zachciankę?
Wyobraź sobie, że idziesz przez park i trafiasz na duży trawnik porośnięty wysoką trawą z biegnącą przez środek wydeptaną ścieżką. W jaki sposób najszybciej i najprościej dostaniesz się na drugą stronę? Oczywiście podążając istniejącą ścieżką.
