Wprowadzanie dziecka do nauki gry na instrumencie to wspaniała przygoda, która może wpłynąć na rozwój jego umiejętności artystycznych, poznawczych i emocjonalnych. Jeden z kluczowych czynników w nauce gry stanowi motywacja wewnętrzna, która popycha do działania. Jest to jednak cecha zmienna. Warto poznać sposoby zarządzania tą energią, aby dodawać dzieciom odwagi i nie podcinać im skrzydeł.

W psychologii rozróżnia się dwa rodzaje motywacji: wewnętrzną i zewnętrzną.

Zewnętrzna opiera się w dużej mierze na systemie kar i nagród. Takie podejście pozwala na uzyskanie szacunkowo szybkich efektów, lecz niestety są one krótkotrwałe. Jeśli dzieci są motywowane zewnętrznie wytwarza się w nich m.in. skłonność do rywalizacji, a także działanie nastawione na cel, czyli uniknięcie kary bądź uzyskanie nagrody. Natomiast motywacja wewnętrzna swoje źródło ma wewnątrz człowieka. Kiedy rozmawiając z  dzieckiem, odnosimy się do tego, na czym mu zależy i co jest dla niego ważne, to w czasie wykonywanej czynności rozwija się w nim poczucie satysfakcji i zadowolenia. Nie wymaga ona upominania i dyscyplinowania, i sprawia, że dziecko podejmuje aktywność, bo po prostu dostrzega sens swojego działania.

Widać więc, jak ogromną rolę odgrywa rodzic, nauczyciel we wzmacnianiu dziecięcej motywacji. To ważne po jakie narzędzia sięgamy, bo przekłada się to na postawę i nastawienie, a także determinuje zachowania młodego człowieka.

Jak w takim razie zmotywować dziecko do samodzielnego działania i ćwiczenia poprzez odpowiednią komunikację?

Stwórz odpowiednią atmosferę podczas zajęć

Odpowiednia atmosfera podczas nauki gry na instrumencie jest bardzo ważna dla motywacji dziecka. Nauczyciel powinien stworzyć przyjazną i wspierającą przestrzeń, w której uczeń będzie czuł się bezpiecznie i komfortowo, co pozwoli mu swobodnie wyrażać siebie. Zainteresowanie życiem prywatnym dziecka, jego pasjami, również jest kluczowe dla muzycznego rozwoju. Ważne, aby nauczyciel okazywał zainteresowanie problemami, z jakimi dziecko się boryka, gdyż, aby mogło swobodnie rozwijać swój potencjał, potrzebuje zaspokojenia podstawowych potrzeb, tj. rodzicielskiej uwagi, akceptacji i miłości. Realizacja tych potrzeb sprawia, że uczeń ma większą motywację wewnętrzną, co pozwala mu się rozwijać, zaś ich brak ogranicza wzrost dziecięcego potencjału. Może być to np.: trudność w opanowaniu nowych umiejętności muzycznych lub duży stres związany z występami publicznymi. Nauczyciel może wtedy pomóc dziecku znaleźć sposoby radzenia sobie z trudnościami i udzielić wsparcia emocjonalnego. Pozwoli mu to lepiej zrozumieć uczniów i dostosować swoje podejście do każdego z nich, jak również budować pozytywną i trwałą relację między uczniem a nauczycielem. Dzięki temu, dziecko czuje się zrozumiane i docenione, co wpływa pozytywnie na jego chęć do dalszej nauki gry na instrumencie.