Im więcej elementów metody Charlotte Mason wprowadzamy do naszego życia, tym bardziej zauważamy, jak mądrze zbalansowane jest to podejście do nauki. Charlotte Mason to nie tylko książki i narracja. Mason dostrzegała, jak ważna jest praca naszymi rękoma. Zachęcała do praktykowania rękodzieła czy prac ręcznych.

Wiele możemy się nauczyć, pracując rękoma, tworząc jednocześnie coś użytecznego i pięknego. W każdym trymestrze (trwającym ok. 12 tygodni) Charlotte wybierała do nauki dla swoich uczniów jeden rodzaj rękodzieła. Nie bała się pracy w glinie, drewnie, mosiądzu, żelazie, skórze, tkaninie, a nawet w... żywności.

Jakikolwiek rodzaj rękodzieła wybierzemy, Mason podała cztery główne zasady, którymi mamy się kierować:

Projekt jest użyteczny

Rękodzieło przynosi zachwyt i piękno („delight and beauty”) osobie, która je wykonuje, a także tym, którzy są nim obdarowani. Praca nad wybranym projektem to nierzadko wiele żmudnych godzin, a jej efektem możemy obdarować drugą osobę. Uczymy się zwracać uwagę na potrzeby innych. Wykonane projekty mogą być podarowane organizacjom charytatywnym (warto zerknąć na inicjatywę Zrobione z miłością: https://www.facebook.com/zrobionezmiloscia/), jako prezenty urodzinowe czy świąteczne.

Praktykowanie nauki rękodzieła może pomóc dzieciom odkryć ich talenty, o których istnieniu nie wiedziały, oraz pielęgnować nawyk pracy rękoma. Takie ręcznie wytworzone, użyteczne przedmioty są często z wdzięcznością używane przez naszych bliskich. Być może w miarę zdobywania nowych umiejętności dzieci będę mogły same wykonać prezenty urodzinowe dla swoich kolegów, bez potrzeby udawania się po kosztowne zakupy do galerii handlowych.

Powoli i uważnie – krok po kroku budujemy umiejętności

Bywa, że dzieci niechętnie uczestniczą w nauce rękodzieła. W takim przypadku najczęściej postępy są powolne. Nie zniechęcajmy się! Wytrwale, krok po kroku i konsekwentnie pomagajmy dzieciom rozwijać ich umiejętności. Mimo początkowej niechęci ostatecznie będą bardzo dumne ze swojej pracy i rozwoju kompetencji. Rękodzieło buduje umiejętności , a Charlotte Mason nazywa ten rodzaj twórczości „zachwytem, który bazuje na umiejętności”. Mason podkreślała, że wszystkie „przedmioty lekcyjne”, w tym rękodzieło, którego zaczynamy się uczyć jako sześcioletnie dzieci, są „przedmiotami na całe życie”. Dla wielu osób nabyte umiejętności mogą stać się w przyszłości inspiracją do dalszych działań.