ŚW. PIUS X, PAPIEŻ, O WCZESNEJ KOMUNII:
Dekret św. Kongregacji Sakramentów Quam Singulari z dnia 8 sierpnia 1910 r.
O WIEKU, W KTÓRYM NALEŻY DZIECI DOPUSZCZAĆ DO PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ
(fragment)
Kongregacja Sakramentów po dokładnym rozważeniu wszystkiego, na ogólnym posiedzeniu dnia 15 lipca 1910 r. uznała za stosowne wydać wszędzie obowiązujące zarządzenie w sprawie pierwszej Komunii św. dzieci następujące przepisy:
1. Wiek rozeznania potrzebny tak do spowiedzi jak i do Komunii św. jest ten, w którym dziecko zaczyna rozumować, tj. około siódmego roku życia, czasem nieco później lub wcześniej. Od tego czasu zaczyna obowiązywać podwójne przykazanie: spowiedzi i Komunii św.
2. Do pierwszej spowiedzi i Komunii św. nie jest konieczna zupełna i dokładna znajomość nauki wiary chrześcijańskiej. Dziecko powinno jednak później w miarę swego uzdolnienia nauczyć się stopniowo całego katechizmu.
3. Znajomość religii, potrzebna dziecku do należytego przygotowania się do pierwszej Komunii św. jest ta, aby odpowiednio do swego rozwoju umysłowego poznało tajemnice wiary konieczne pod utratą zbawienia, umiało odróżnić Chleb Eucharystyczny od zwykłego i doczesnego pokarmu i  w ten sposób z odpowiednią swemu wiekowi pobożnością, mogło przyjąć Najświętszy Sakrament.
4. Obowiązek, odnoszący się do pierwszej spowiedzi i Komunii św. dziecka spada w pierwszym rzędzie na tych, którzy sprawują nad nim opiekę, a więc na rodziców, spowiednika, wychowawców i proboszcza. Według Katechizmu rzymskiego dopuszczenie dziecka do pierwszej Komunii św. należy do ojca lub jego zastępców oraz spowiednika.
5. Ci, którzy sprawują opiekę nad dziećmi, powinni dołożyć wszelkich starań, by po pierwszej Komunii św. częściej – a ile to możliwe nawet codziennie – przystępowały one do Stołu Pańskiego, jak tego pragnie Jezus Chrystus i Matka nasza Kościół św., oraz by przyjmowały Pana Jezusa z taką pobożnością, do jakiej zdolny jest ich wiek dziecięcy. Ponadto opiekunowie powinni pamiętać, że ciąży na nich obowiązek czuwania, aby dzieci uczęszczały na naukę katechizmu, a w razie trudności zapewnili im inny sposób pobierania tejże nauki.
6. Należy bezwzględnie potępić zwyczaj niedopuszczania dzieci do spowiedzi św. lub odmawiania im rozgrzeszenia, skoro już doszły do używania rozumu. Władze diecezjalne będą się starały, nawet przy pomocy kar kościelnych, usunąć tego rodzaju panujący zwyczaj.
Powyższe uchwały tej św. Kongregacji zatwierdził Ojciec św. Pius X na posłuchaniu dnia 7 sierpnia, oraz niniejszy dekret polecił wydać i ogłosić. Wszystkim zaś biskupom nakazał, aby tenże dekret podali do wiadomości nie tylko proboszczom i innym duchownym, lecz także wiernemu ludowi. Biskupi winni co pięć lat, podobnie jak z innych spraw diecezjalnych, zdawać także sprawozdanie Stolicy Świętej z zachowania tego dekretu.
Powyższym uchwałom przeciwne im nie stoją na przeszkodzie.
W Rzymie, w pałacu tejże św. Kongregacji,
dnia 8 sierpnia 1910 roku
D. Kardynał Ferrata, prefekt
F. Giustini, sekretarz

Czas refleksji i konfrontacji tego, czego uczymy i co staramy się przekazywać naszym pociechom, z tym, jak żyjemy naprawdę, dopiero nastąpi – w wieku dojrzewania.

Teraz mamy niepowtarzalną szansę, wyjątkową okazję ku temu, aby podzielić się naszym doświadczeniem, rozbudzić ciekawość swiata, zainspirować i pokazać to, co naszym zdaniem jest wartościowe i co stanowi istotę naszego życia oraz jest dla nas po prostu ważne.