W pełnej symbolicznej narracji Księdze Rodzaju, zawarta jest nauka wskazująca, że istnienie człowieka opiera się na trzech podstawowych relacjach: człowieka z Bogiem, człowieka z innymi ludźmi i człowieka z ziemią.

Żeby rozumieć słowa i mieć pewność, że rozmawiamy o tym samym, dobrze jest sięgać do etymologii pojęć. Ekologia pochodzi od dwóch greckich słów: οἶκος (oíkos ), czyli dom, miejsce do życia; oraz λόγος (logos ) – słowo, nauka. Podtytuł encykliki – poświęcona trosce o wspólny dom – zapowiada więc użycie terminu „ekologia” w jego pełnym wymiarze, jest to tekst o naszym miejscu do życia, o stworzeniach zamieszkujących ów dom i o dziedzinach nauki, które mogą przyczynić się do odwrócenia kierunku zmian w środowisku (z degradacji w stronę ochrony i odbudowy). Mowa także o głębokich powodach, dla których chrześcijanie w sposób szczególny mogą odczuwać więź z Ziemią, a co za tym idzie – kochać ją i dbać o jej dobro.

Źródło

Infantylizm. O to podejrzewany był często św. Franciszek, gdy głosił homilie polnym kwiatom, zaś wilka, podobnie jak księżyc, nazywał bratem, a wodę – siostrą. „Robił to jednak, mając głębokie przekonanie, że do tego, co wyszło z tego samego Źródła – nie wypada mu się zwracać inaczej. Tego przekonania nie można traktować jak nieracjonalny romantyzm, bo wpływa realnie na nasze wybory, które określają nasze zachowanie. Jeśli zbliżamy się do przyrody i środowiska bez tego otwarcia na zadziwienie i podziw, jeśli nie mówimy już językiem braterstwa i piękna w naszej relacji ze światem, to nasze postawy będą postawami władcy, konsumenta lub jedynie wyzyskującego zasoby naturalne, niezdolnego do postawienia ograniczeń swoim doraźnym interesom. Jednakże jeśli czujemy się ściśle związani ze wszystkim, co istnieje, to umiar i troska pojawiają się spontanicznie”1 – pisze papież. Encyklika jest apelem skierowanym do wszystkich ludzi dobrej woli bez względu na wyznanie czy jego brak, autor podkreśla jednak, że bogactwo duchowości chrześcijańskiej może wiele wnieść w wysiłek odnowienia ludzkości. Proponuje chrześcijanom pewne wskazania duchowości ekologicznej (to znaczy duchowości dbającej o nasze miejsce do życia) wynikające z naszej wiary. Ewangelia ma realny wpływ na sposób myślenia, odczuwania i życia chrześcijan. Ona daje impuls będący wewnętrznym poruszeniem, który popycha do działania i nadaje mu sens. Także ekologia jest dziedziną, którą przez wzgląd na swoją wiarę chrześcijanie powinni się interesować, w sposób szczególny wychodząc od tej myśli, że Ziemia została ludziom podarowana przez Stwórcę. W pełnej symbolicznej narracji Księdze Rodzaju zawarta jest nauka wskazująca, że istnienie człowieka opiera się na trzech podstawowych relacjach: człowieka z Bogiem, człowieka z innymi ludźmi i człowieka z ziemią. Te relacje uległy zerwaniu i pierwotna harmonia, w której człowiek doglądał ziemi i żył w zgodzie ze światem, przerodziła się w konflikt, a słowa, by człowiek czynił sobie ziemię poddaną, zostały zrozumiane zupełnie opacznie, czego skutki widać dziś w przyrodzie. Komentatorzy życia św. Franciszka (m.in. św. Bonawentura czy Benedykt XVI) upatrują we franciszkowym pojednaniu ze wszystkimi stworzeniami właśnie ów powrót do pierwotnej niewinności.

Nadzieja