Pozwalajmy dziecku na rysowanie na podstawie obserwacji natury. Damy mu wówczas szansę na samodzielne odkrycie zjawisk definiujących i porządkujących postrzeganie przestrzeni rzeczywistej. Przyglądając się otaczającym nas przedmiotom i rysując je (w domu i poza nim), dziecko będzie rozwijać w sobie poczucie przestrzenności. To wyczucie funkcjonowania w trójwymiarze nazywamy wyobraźnią przestrzenną. Jest ona dość specyficzną zdolnością i znajduje swoje miejsce gdzieś pomiędzy procesami percepcyjnymi, władzami umysłowymi a pamięcią. Z pozoru ściśle powiązana z aparatem wzroku – wykracza daleko poza biofizyczne zdolności naszego postrzegania, np. kiedy staramy się wyobrazić sobie relacje pomiędzy planetami w Układzie Słonecznym, zaplanować, co kiedy będziemy robić w nadchodzącym roku, czy zrozumieć przebieg funkcji w matematyce.

Wśród licznych uzdolnień naszych pociech znajdziemy, często niezauważaną, nienazywaną wyobraźnię przestrzenną. Nie należy mylić jej z pokrewną wyobraźnią kształtów, liczb, dźwięków, smaków, rymów etc . Wszystkie one należą do szerokiej sfery uzdolnień, które potrafimy rozpoznać, ale trudno nam się z nich wytłumaczyć. Wszystkie posiłkują się w jakimś stopniu tą samą sferą wyobrażeń wizualnych – to je wszystkie łączy i stanowi podpowiedź co do roli wyobrażeń przestrzennych powiązanych ze zmysłem wzroku i obrazami powstającymi w naszym mózgu. Dzięki tym zdolnościom (czy raczej wyobrażeniom, typom wyobraźni) człowiek staje się istotą zdolną do podejmowania różnorakich wysiłków, wzruszeń i poświęceń. W dzisiejszych rozważaniach skupię się jednak wyłącznie na wyobraźni przestrzennej.

Doświadczyć siły wyobraźni przestrzennej możemy podczas spacerów po lesie, również kiedy pierwszy raz poruszamy się po jakimś nieznanym mieście, kiedy ktoś z towarzyszów naszej podróży, kto – podobnie jak my – jest tam pierwszy raz, bezbłędnie doprowadza nas na docelowe miejsce.

Przyglądając się otaczającym nas przedmiotom i rysując je (w domu i poza nim), dziecko będzie rozwijać w sobie poczucie przestrzenności. To wyczucie funkcjonowania w trójwymiarowej przestrzeni nazywamy wyobraźnią przestrzenną.