Jest wiele rodzajów niepełnosprawności. Ponadto każde dziecko żyje w innej rodzinie i innym środowisku, ma swoją niepowtarzalną osobowość, indywidualne potrzeby i ograniczenia. Stąd na pytanie o sposób kształcenia zawsze powinniśmy odpowiadać, biorąc pod uwagę sytuację konkretnego dziecka i możliwości danej rodziny.

Zazwyczaj głównym celem i marzeniem rodziców małego dziecka z niepełnosprawnością jest podjęcie takiej terapii i rehabilitacji, aby mogło ono – tak jak inne zdrowe dzieci – pójść do szkoły. Warto wtedy zapytać się, po co. Czemu to ma służyć? Czy taka decyzja ma być najlepszym rozwiązaniem dla dziecka, czy ma zaspokoić pragnienie rodzica myślenia o swoim dziecku jako o „zdrowym”, bo przecież jest np. w klasie integracyjnej...

Rodzice dziecka z niepełnosprawnością mogą uczyć je w domu. Dziecko z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego nie potrzebuje nawet opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej, aby rozpocząć edukację domową (posiadając orzeczenie wydane ze względu na upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym lub znacznym). Warto jednak zastanowić się, czy to jest dobre rozwiązanie. Rozważyć, jakie są zalety wyboru takiej drogi, a jakie zagrożenia się z tym wiążą.